استعدادیابی فوتبال در البرز و کرج(باشگاه و مدرسه فوتبال درفک)

شناخت کافی از علوم ورزشی، دارای اهمیت بسیاری در رسیدن به اوج موفقیت میباشد؛ اما، به کارگیری این علوم بدون تعیین پیشنیازهای اولیه، فرصت به کارگیری مفید علوم را محدود میکند.

با توجه به این مطلب، از جمله وظایف مربیان غیر از آگاهی از علوم ورزشی و نقش هریک در موفقیت، توانایی در انتخاب نیروهای مستعد برای رشتۀ موردنظر است که به نظر بیشتر صاحبنظران و متخصصان فن، عاملی فوق العاده مهم و پیشنیاز اولیه و لازم برای موفقیت در ورزش میباشد. بیشک، بی توجهی به برخی از عوامل یا پیشنیازهای اولیه و تعیین کننده که تحت عنوان استعدادیابی مطرح است، اگرچه احتمال موفقیت را ناممکن نمیسازد؛ اما بی تردید؛ محدود و ضعیف خواهد کرد.

این پیشنیازها میتوانند دارای جنبۀ آنترپیومتریکی، فیزیولوژیک، مهارتی و روانی باشند. در گذشته، بیشتر مربیان، ورزشکاران را براساس دارا بودن ویژگی خاصی انتخاب میکردند؛ اما، تقریباً از دهۀ 70 به بعد بسیاری از کشورهای اروپای شرقی برنامۀ منظمی را تحت عنوان “استعدادیابی” به کار بسته و در عرصه ورزش قهرمانی مقاماتی نیز کسب کرده اند. طی سالهای اخیر، تمایل به شناسایی استعدادهای ورزشی در بسیاری از کشورها افزایش یافته است.

استعدادیابی با تمام ویژگی های آن میتواند بسیار پیچیده یا بسیار ساده انجام گیرد. پیچیده یا ساده بودن آن به عواملی بستگی دارد که استعدادیابی در روش کار خود و برنامۀ استعدادیابی لحاظ خواهد کرد. امروزه، در برنامۀ استعدادیابی صحیح و علمی، غیر از لحاظ نمودن عوامل متعدد و مهم، از آزمون های میدانی و آزمایشگاهی تخصصی با بهره گیری از متخصصان و علوم روز نیز استفاده میشود؛ مانند برنامه های جامع استعدادیابی عمومی 1 و استعدادیابی ویژه 2 یا تخصصی.

کمیسیون ورزش استرالیا هنگام برگزاری بازیهای 2000 سیدنی، طراحی را در سه مرحله با نام استعدادیابی به عنوان عاملی مهم در هدایت برنامه های فوق نخبگان 3 ارائه کرد. این طرح از سال 1988 پس از شروع کار با ورزش قایقرانی راه اندازی شد و به دلیل موفقیت در این رشته، سایر رشته های ورزشی را نیز دربرگرفت. این برنامه در سه مرحلۀ دستچین کردن در مدرسه، انجام آزمون ویژه ورزش و رشد استعداد اجرا شد.

المپیک 2000 سیدنی موفقترین دوره بازیهای المپیک برای استرالیا بود و در این دوره از بازیها، استرالیا به موفقیتهای بزرگ ورزشی دست یافت. این موفقیت استرالیا نتیجۀ برنامۀ استعدادیابی بود که از سال 1994 شروع شده بود. بااین وجود، به نظر میرسد که بسیاری از برنامه ها بر شناسایی زودهنگام استعدادها تمرکز دارند که اغلب، به منظور انتخاب بهترین جوانان که احتمال تبدیلشدن به بازیکنان بزرگ را دارند خواهد بود. در حالی که روند پرورش و توسعه، بسیار مهم است و تاحدودی مورد غفلت قرار گرفته است.

استرالیا دارای طرح ملی استعدادیابی ورزشی است که این طرح با همکاری انستیتو ورزش استرالیا، آکادمیهای ورزش و سازمانهای ورزشی شهرها و  ازآنجا که استعدادها تاحدودی اختصاصی، مناطق مختلف کشور به اجرا درمیآید. فردی ممکن است برای فعالیتی خاص، مستعد و برای فعالیت دیگر کم استعداد باشد.

سایت باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز

ثبت نام در باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز از طریق سایت باشگاه

دامنۀ استعداد در برخی افراد، گسترده و در برخی دیگر محدود میباشد. گروهی ممکن است فقط در یک رشتۀ ورزشی مستعد باشند؛ درحالیکه گروهی دیگر ممکن است در چند رشته استعداد داشته باشند، فلسفۀ اصلی استعدادیابی و تبعیت از برنامه های آن این است که توسعۀ ورزشکاران جوان به بهترین شکل زمانی اتفاق افتد که فرد در ورزشی تربیت شود که برای او مفیدتر است. به خاطر نیاز به حداقل پنج سال تمرین و یا بیشتر برای رسیدن به یک سطح دلخواه و کارآمد در ورزش و محدودیت سنی برای رسیدن به اوج اجرا در ورزش، این امر مهم به نظر میرسد که ورزشکار مستعد و با استعداد خیلی زود شناسایی شده و به طور مداوم کمک شود تا به درجات بالای اجرایی در ورزش برسد.

در ایران، پرورش قهرمانان و کسب مدال در حد یک آرزو مطرح بوده و تلاشهایی برای تحقق شکل صحیحی از آن لازم و ضروری به نظر میرسد. بااینحال، باید اذعان نمود که تا تنظیم یک برنامۀ ملی و هدفمند برای قهرمان پروری مسیر دشواری در پیش داریم و شاید بتوان مسئلۀ استعدادیابی را یکی از گامهای بنیادین و اولیه درخصوص تدوین برنامۀ ملی قهرمان پروری به حساب آورد.

استعدادیابی فرایندی است که از طریق آن نوجوانان و جوانان ارزیابی میشوند و به شرکت در رشته های مناسب که امید موفقیت بیشتری از آنها میرود تشویق و هدایت میشوند.

ارزیابی های مذکور از طریق برخی آزمونها و معیارهای استاندارد انجام میشود. این فرایند در بیشتر ورزشها پیش از این که کودك قادر به تصمیمگیری و انتخاب رشتۀ ورزشی باشد انجام میشود.

هدف اصلی استعدایابی، شناسایی و انتخاب ورزشکارانی است که بیشترین توانایی را برای رشتۀ خاص دارا باشند. بسیاری از باشگاهها بازیکنان مستعد را در سنین نسبتاً پایین ثبت نام میکنند و تحت برنامه های تخصصی قرار میدهند تا تواناییهای آنان را تکمیل کنند؛ بنابراین، انتخاب، رشد و راهنمایی حرفه ای بازیکنان جوان در صدر اولویتهای بسیاری از باشگاههای درجۀ اول قرار گرفته است تا بتوانند مقام و وضعیت تجاری و ورزشیشان را حفظ کنند.

یک برنامۀ استعدادیابی موفق زمانی کاربرد خواهد داشت که بتواند شاخصها و عوامل مؤثر تعیین کننده و موردنیاز آن رشتۀ ورزشی را به درستی شناسایی کند. با تعیین این عوامل و انتخاب کردن افراد مستعد براساس آنها میتوان انتظار داشت و یا پیش بینی کرد که درجۀ موفقیت ورزشکار مستعد چقدر خواهد بود.

اگرچه فعالیت در رشتۀ ورزشی و کسب قهرمانی مستلزم عناصر و ویژگیهای مختلفی است؛ اما، به نظر میرسد اجماع بر سر وابستگی ویژگیهای مختلف و شاخصهای مورد نظر به سه قلمروی اصلی، مورد اعتنای بسیاری از صاحبنظران در این زمینه بوده است که عبارتند از:

شاخصهای پیکری، شاخصهای آمادگی جسمانی و شاخصهای روانشناختی

گورمن سرمربی تیم فوتبال پن استیت ایالات متحده آمریکا  به پنج عامل به عنوان عوامل استعدادیابی در بازیکنان اشاره کرده است:

1. تکنیکی (پاس دادن، دریبل کردن، دریافت کردن و شوت کردن)،
2. تاکتیکی (استفاده از مهارتهای تکنیکی در موقعیتهای بازی)،
3. فیزیکی (سرعت، قدرت، استقامت، هماهنگی و تعادل)،
4. روانی (حفظ کنترل روانی در شرایط استرس زا و پرفشار)
5. شیوه زندگی (عادتها، تغذیه، استراحت، توازن بین فوتبال و سایر فعالیتها).

در هلند، از فرمولی به نام تیپس برای استعدادیابی بازیکنان فوتبال استفاده میشود. این فرمول از اولین حرف این کلمات تشکیل شده است: تکنیک، هوش و زیرکی، شخصیت و سرعت.

از سرعت به عنوان یک کیفیت و ویژگی ضروری که موجب تمایز بازیکنان بزرگ از بازیکنان خوب میشود نام برده شده است. گفته میشود اگر بازیکنی فاقد سرعت باشد بهتر است دارای تکنیک فوق العاده و استثنایی در پاس دادن، دریافت کردن و دریبل کردن توپ باشد.

بگوویچ در نخستین سمینار “علم و فوتبال“، در تحلیل ابعاد توانایی بازیکنان فوتبال و ملاك انتخاب چنین اظهار میکند که “سطح موفقیت بازیکنان فوتبال به میزان کار و توانایی های فردی بستگی دارد”. موفقیت در فوتبال در سه گروه از ویژگیها خلاصه میشود:

گروه اول متشکل از خصوصیات انسانی است که وضعیت سلامت، ویژگی ظاهری، توانایی کاربردی اولیه، تواناییهای حرکتی اصلی، تواناییهای اصلی ذهنی و شخصیت فرد را شامل میشود.

گروه دوم متشکل از تواناییها و معلومات بازیکنان فوتبال است که شامل: توانایی های فنی، توانایی های ویژه حرکتی و تواناییهای تاکتیکی میباشد.

گروه سوم متشکل از تأثیر مسابقه ای و نتایج مسابقات است.

از نظر بگوویچ، در انتخاب بازیکنان باید به آن دسته از تواناییها ارجحیت داده شود که به عوامل ارثی مرتبط میباشند.

براساس این تواناییها، ملاك هایی اساسی در انتخاب بازیکنان به دست می آید که عبارت هستند از:

1. استعداد برای بازی فوتبال (کار ترکیبی، قدرت تحلیل، خلاقیت، ابتکار و تشخیص دیداری)، 2. ملاكهای سرعت و قدرت انفجاری (سرعت واکنش، سرعت استارت، سرعت دوندگی اولیه، تعدادگامها و سرعت کار با توپ)، 3. هماهنگی و دقت (توانایی اجرای حرکات پیچیده مطابق با مکان و زمان، سرعت آموختن حرکات جدید و تکنیکها)، 4. توانایی کارکردی (ظرفیت هوازی و به ویژه ظرفیت بی هوازی و حداکثر اکسیژن مصرفی)، 5. ملاكهای روانی و اجتماعی (هوش تفهیمی، انگیزش، تسلط بر خود، ثبات احساسی، استحکام شخصیتی و برقراری ارتباط) و 6. سایر ملاكها (روابط حرفه ای وشیوة زندگی).

بنابراین، پیش شرط پیشرفت در فوتبال، انتخاب مناسب است که به همراه تأثیر محیط، روشهای آماده سازی و شرکت در مسابقات مهم در رشد بازیکنان نقش دارد.

ورلجیک و همکاران، شاخصهای فیژیولوژیک، تکنیک، روانشناسی و کیفیت بازی را شاخصهای مهم و

مناسبی برای انتخاب بازیکنان فوتبال معرفی کرده اند و تنها شاخص عملکرد را برای شناسایی بازیکنان

بااستعداد فوتبال کافی نمیدانند.

نتایج پژوهش ورلجیک و همکاران نشان میدهد که شاخص فیزیولوژیک سرعت دویدن، شاخص تکنیکی کنترل توپ و شاخص روانشناسی میل به پیروزی، برای جداکردن بازیکنان فوتبال از بازیکنانی که استعداد کمتری دارند (شناسایی استعدادها) مناسب میباشند.

 

ثبت نام در باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز

ثبت نام در مدرسه فوتبال درفک در رده سنی 8 تا 10 سال

ثبت نام در مدرسه فوتبال درفک در رده سنی 10 تا 12 سال

ثبت نام در مدرسه فوتبال درفک در رده سنی 12 تا 14 سال

 

خرید کتاب های روز مربیگری فوتبال (ببینید)