مدیریت بازیکنان غیر اصلی در فوتبال

مدیریت بازیکنان غیر اصلی در فوتبال
یکی از چالشهای کمتر مورد بحث در عملکرد فوتبال، مدیریت بازیکنان غیر اصلی است – بازیکنانی که به طور مداوم ۹۰ دقیقه در هفته بازی نمیکنند.
از دیدگاه تحقیقاتی، شکاف بین بازیکنان اصلی و غیر اصلی به خوبی مشخص شده است.
به عنوان مثال، اندرسون و همکاران (۲۰۱۶) نشان دادند که بازیکنان اصلی در طول یک فصل به طور قابل توجهی مسافت بیشتری را با سرعت و شتاب بالا طی میکنند.
این تجمع اهمیت دارد. با گذشت زمان، بازیکنان غیر اصلی میتوانند “برتری” فیزیولوژیکی لازم برای عملکرد در مواقع ضروری را از دست بدهند.
این مشکل در طول برنامههای فشرده پیچیدهتر میشود.
این سناریو را تصور کنید:
مسابقه ۱ (شنبه): بازیکن به مدت ۱۰ دقیقه به زمین میآید.
مسابقه ۲ (چهارشنبه): یک تعویض دیگر در اواخر بازی.
مسابقه سوم (یکشنبه): شروع میکند و ۹۰ دقیقه کامل بازی میکند.
در طول این دوره ۸ روزه، الگوی بارگذاری آنها با یک بازیکن اصلی معمولی بسیار متفاوت به نظر میرسد. متعادل کردن بار تمرینی به یک هنر زیبا تبدیل میشود. آنها به محرک کافی برای حفظ تناسب اندام و سرحال بودن نیاز دارند، اما نه آنقدر که وقتی فرصتشان پیش میآید، شادابیشان به خطر بیفتد.
رویکرد “افزایش قدرت” و “پل”
یک چارچوب عملی، استفاده از ترکیبی از جلسات افزایش قدرت پس از مسابقه و جلسات پل زدن MD+1 است.
افزایش قدرت پس از مسابقه: جلسات کوتاه و شدید بلافاصله پس از مسابقه برای بازیکنان استفاده نشده در ترکیب یا کم استفاده شده. این جلسات میتواند شامل بازیهای در ابعاد کوچک، دویدن با سرعت بالا یا تمرینات قدرتی باشد.
جلسات پل زدن (MD+1): یک جلسه پیگیری که بار کمی کمتر اما همچنان هدفمند را ارائه میدهد، اغلب بر کار هوازی، مکانیک شتاب و تمرینات تاکتیکی در ابعاد کوچک تمرکز دارد.
طراحی جلسات افزایش قدرت و پل زدن موثر
ایجاد بارگذاری معنادار برای بازیکنان غیر اصلی نیاز به برنامهریزی دقیق دارد. هدف، تکرار نیازهای کامل مسابقه نیست، که در یک گروه کوچک تقریباً غیرممکن است، بلکه ارائه محرکهای عصبی-عضلانی و متابولیکی کافی برای حفظ آمادگی است.
جلسات باید کوتاه، شدید و متناسب با موقعیت بازیکن و میزان حضور در مسابقه باشد.
تمرینات پس از مسابقه:
این جلسات معمولاً بلافاصله پس از بازی برای بازیکنان بلااستفاده یا کمتر استفاده شده (مثلاً کمتر از 30 دقیقه بازی) برگزار میشود. تمرکز بر بارگذاری مکانیکی با شدت بالا و محرکهای بیهوازی است.
ساختار نمونه (در مجموع 25 تا 30 دقیقه):
گرم کردن (5 دقیقه): تحرک پویا، فعالسازی و شتابگیری.
بلوک قرار گرفتن در معرض سرعت (8 تا 10 دقیقه): گامهای بلند از باکس به باکس – نسبت W:R 1:3، 3-4 تکرار؛ سرعت در عرض باکس – نسبت W:R 1:10، 2-3 تکرار؛ بازگشت به زمین – نسبت W:R 1:2، 2-3 تکرار.
تغییر جهت و کار واکنشی (۸ تا ۱۰ دقیقه): ۴ × توالی رفت و برگشت ۱۰ تا ۲۰ متری (مثلاً ۵-۱۰-۵ یا تمرین «T») با ۴۵ تا ۶۰ ثانیه استراحت. ۴ × ۱۵ ثانیه دویدن واکنشی با استفاده از نشانههای بصری/شنیداری (مثلاً اشاره تمرینکننده به جهت).
سرد کردن (۳ تا ۵ دقیقه): دویدن سبک، تحرک و تنظیم مجدد تنفس.
این قالب، قرار گرفتن در معرض حداکثر سرعت، شتاب و توانایی تلاش مکرر را حفظ میکند.
جلسات پل زدن (MD+1)
جلسات پل زدن برای حفظ ظرفیت هوازی و تقویت کیفیت حرکت و در عین حال جلوگیری از خستگی بیش از حد طراحی شدهاند. این جلسات زمانی بیشترین تأثیر را دارند که روز بعد از مسابقه، اغلب در کنار ریکاوری برای بازیکنان شروع کننده اما به صورت جداگانه تنظیم شوند.
ساختار نمونه (در مجموع ۳۰ تا ۴۰ دقیقه):
گرم کردن طولانی (۱۰ دقیقه): حرکات پویا، تحرک و کار با توپ فنی.
بلوک قدرت هوازی (۱۰ تا ۱۲ دقیقه): ۴ بلوک ۳ دقیقهای دویدن با سرعت (مثلاً ۱۸ تا ۲۰ کیلومتر در ساعت) یا بازیهای گسترده در ابعاد کوچک (۵ در مقابل ۵ در ۴۰ در ۳۰ متر) با حدود ۸۰٪ حداکثر ضربان قلب.
تکنیک افزایش و کاهش سرعت (۸ تا ۱۰ دقیقه): ۴ × ۲۰ متر دویدن با مقاومت، تمرینهای کاهش سرعت به مخروط، یا مدارهای تغییر جهت.
یکپارچگی تاکتیکی (اختیاری، ۱۰ دقیقه): تمرین مالکیت توپ در موقعیتهای خاص یا مدار پایان بازی با مربیان.
با ترکیب عناصر هوازی کنترلشده و عصبی-عضلانی، این جلسات شکاف فیزیکی را تا مواجهه رقابتی بعدی “پر” میکنند و به حفظ تناسب اندام و آمادگی مسابقه کمک میکنند.
نکته کلیدی
مدیریت خوب بازیکنان غیر اصلی یکی از بهترین راهها برای تقویت انعطافپذیری تیم در طول یک فصل است. این کار از شکافهای آمادگی جلوگیری میکند، خطر آسیب بافت نرم را هنگام چرخش کاهش میدهد و باعث میشود هر بازیکن احساس کند بخشی از فرآیند عملکرد است.
بهترین مدرسه فوتبال باغستان کرج
بهترین مدرسه فوتبال در گوهردشت کرج
پاسخ دهید
برای ارسال نظر باید وارد شوید.