شکستن یک دفاع لو بلاک: اصول اساسی و راهحلهای تاکتیکی
شکستن یک دفاع یا بلوک دفاعی عمیق: اصول اساسی و راهحلهای تاکتیکی
شکستن یک دفاع لو بلاک یکی از دشوارترین مشکلات در فوتبال مدرن است. وقتی حریف با بازیکنان زیادی پشت توپ دفاع میکند، فضا به سرعت از بین میرود، مناطق مرکزی متراکم میشوند و حتی تیمهای مسلط از نظر فنی نیز ممکن است فاقد ایده به نظر برسند. این مسابقات به ندرت باز یا آشفته هستند. در عوض، آنها کنترل شده، پرتنش و اغلب با این تصمیم گرفته میشوند که آیا یک تیم میتواند فشار را به اندازه کافی طولانی نگه دارد تا ترکهای ساختاری کوچک ظاهر شوند.
تیمهایی که به طور مداوم در برابر دفاع لو بلاک موفق میشوند، به یک الگوی هوشمندانه یا یک لحظه از کیفیت فردی متکی نیستند. آنها به یک چارچوب حملهی متصل متکی هستند، جایی که فاصلهگذاری، ساختار، حرکت، تهدیدها، اضافه بار و سرعت، همگی از یکدیگر پشتیبانی میکنند. وقتی یک عنصر از دست میرود، دفاع لو بلاک زنده میماند. وقتی آنها با هم کار میکنند، در نهایت تسلیم میشود.
چه چیزی یک دفاع لو بلاک را تعریف میکند (و چرا شکستن آن دشوار است):
یک دفاع لو بلاک بیشتر با رفتار تعریف میشود تا با آرایش. چه به صورت ۱-۴-۵، ۲-۴-۴ یا ۲-۳-۵ ظاهر شود، اصول یکسان هستند: دفاع نزدیک به محوطه جریمه، به حداقل رساندن فضای عمودی بین خطوط، محافظت از مناطق مرکزی و مجبور کردن حریف به بازی در جلوی بلوک.
از آنجا که فضا بسیار فشرده و دسترسی به مرکز محدود است، تیمهای تهاجمی باید زمان و فاصله خود را ایجاد کنند. چالش نه تنها ایجاد موقعیت است، بلکه انجام این کار بدون از دست دادن ساختار، صبر یا کنترل است – دقیقاً موقعیتهایی که یک بلوک پایین برای ایجاد آنها طراحی شده است.
ایجاد شرایط برای حمله
شکستن یک بلوک پایین از یک سوم دفاعی شروع نمیشود. این با نحوه قرارگیری تیم مهاجم قبل از اینکه حتی اقدام تعیینکننده ممکن شود، شروع میشود.
فاصلههای کوتاه: پایه و اساس همه چیز
قبل از اینکه هر ایده حملهای بتواند در برابر یک بلوک پایین کار کند، فاصله بین بازیکنان باید درست باشد. این یک جزئیات نیست؛ بلکه پایه و اساس است.
وقتی فاصلهها خیلی زیاد باشند، گردش توپ کند میشود، زاویه پاسکاری از بین میرود و مدافعان میتوانند به راحتی به عنوان یک واحد حرکت کنند. فاصلههای کوتاهتر، به خصوص بین مدافعان و هافبکها، به توپ اجازه میدهد تا سریعتر حرکت کند و زمانی را که مدافعان باید قدم بردارند، پوشش دهند یا دو برابر کنند، کاهش میدهد. این همان چیزی است که در وهله اول ترکیبهای تک ضرب و دو ضرب پیشرو را ممکن میسازد و همیشه گزینههای پاسکاری بیشتری را به صاحب توپ میدهد.
Mjällby AIF: تاکتیکهای پشت رهبران غافلگیرکننده سوئد
نکته مهم این است که فاصلههای کوتاه به معنای شلوغ کردن همان فضا نیست. بهترین تیمها در حالی که زمین را به صورت افقی گسترش میدهند، در داخل مناطق فشرده میمانند. بازیکنان مرکزی به اندازه کافی نزدیک به هم باقی میمانند تا ترکیب شوند، در حالی که بازیکنان کناری موقعیتهایی را در اختیار دارند که بلوک را مهار میکنند و فضایی برای تغییر بازی ایجاد میکنند – به عنوان مثال، با گردش در یک طرف، بلوک را به سمت خود میکشند و سپس به سرعت یک وینگر را در موقعیت تک به تک در سمت دیگر ایزوله میکنند.
تاکتیکهای اضافه بار برای ایزوله کردن: ایجاد برتری برای باز کردن فضا
شکستن یک بلوک پایین: اصول اصلی و راهحلهای تاکتیکی
در مقابل یک بلوک پایین، فاصلهگذاری کمتر در مورد ایجاد شکافهای فوری و بیشتر در مورد فعال کردن هر چیزی است که در ادامه میآید.
آمادگی ساختاری: اضافه بار، مزایا و دسترسی
با تعیین فواصل، ساختار تعیین میکند که آیا پیشروی تمیز یا اجباری است.
در مقابل دفاعهای فشرده، تیمها به ندرت با تلاش برای تسلط بر هر منطقه به طور همزمان موفق میشوند. در عوض، آنها با ایجاد مزایای عددی یا موقعیتی واضح در مناطق خاص، حملات را آماده میکنند.
یکی از مهمترین موارد در اوایل مالکیت توپ ظاهر میشود. ایجاد یک +1 در خط اول مقابل مهاجمان حریف به تیم مهاجم اجازه میدهد تا توپ را به راحتی پیش ببرد. بازیکن هافبک دفاعی تیم عقبنشینی می کند، یک مدافع کناری که در کنار مدافعان میانی قرار میگیرد، یا دروازهبان که به عنوان یک خروجی اضافی عمل میکند، همگی میتوانند این مزیت را ایجاد کنند.
توماس فرانک – تاتنهام – تحلیل تاکتیکی
هنگامی که خط اول شکست میخورد، مدافعان پایین زمین مجبور به عقبنشینی و سازماندهی مجدد میشوند و اغلب باعث ایجاد گسستهای کوچک اما معنادار در زمین میشوند.
در سطوح بالاتر، ساختار همچنان اهمیت دارد. یک هافبک داخلی که کمی بازتر قرار میگیرد میتواند از یک وینگر حمایت کند و یک موقعیت 2 در برابر 1 در برابر یک مدافع کناری ایجاد کند. یک مهاجم که یک مدافع میانی را اشغال میکند یا از او عقب میکشد، میتواند برای دیگران فضا ایجاد کند. این اضافه بار خود حمله نیست؛ بلکه شرایطی است که اجازه میدهد بیثباتی بعداً رخ دهد.
بیثبات کردن مدافعان
هنگامی که شرایط ساختاری برقرار شد، تیم مهاجم میتواند شروع به تحت فشار قرار دادن خود مدافعان کند.
حرکت به عنوان محرک، نه تزئین
فاصلهگذاری خوب بدون حرکت در نهایت قابل پیشبینی میشود. مدافعان پایین زمین در صورتی که مهاجمان در مناطق مناسب بایستند اما با هدف حرکت نکنند، راحت هستند. برای بیثبات کردن یک دفاع فشرده، حرکت باید مداوم، هماهنگ و مرتبط با ساختار پشت آن باشد.
حملات زیر و روی هم افتاده از هافبکها یا فول بک:
این حرکات مدافعان کناری را مجبور به انتخابهای ناخوشایند میکند و اغلب لحظات کوتاهی از بینظمی ایجاد میکند.
حرکتهای متقابل – یک بازیکن عقبنشینی میکند در حالی که بازیکن دیگر به فضای باقیمانده او حمله میکند – همچنان یکی از مطمئنترین راهها برای دستکاری خط دفاعی است که میخواهد فشرده و باریک بماند.
چرخشها نیز به همین دلیل مهم هستند. وقتی هافبکهای داخلی با بازیکنان کناری میچرخند، یا وقتی یک مهاجم به خط میانی میآید و شخص دیگری فراتر از او میدود، نقاط مرجع دفاعی شروع به محو شدن میکنند. حتی دفاعهای پایین منظم نیز به وضوح متکی هستند. حرکت این وضوح را از بین میبرد و مدافعان را مجبور به برقراری ارتباط، پاس دادن به دوندگان و تنظیم موقعیت تحت فشار میکند.
تهدید عمق برای کنترل خط
حرکت فقط به سمت توپ اتفاق نمیافتد. دویدن در پشت نقش حیاتی دارد، حتی زمانی که مستقیماً از آنها استفاده نمیشود.
حرکت در عمق وقتی مهاجمان به طور مداوم فضای پشت خط دفاعی را تهدید میکنند، مدافعان مجبور میشوند عقبنشینی کنند، جهتگیری بدن خود را تنظیم کنند و عمق دفاعی را در اولویت قرار دهند. بیرون آمدن خطرناک میشود و خط دفاعی به طور طبیعی فرو میرود.
با پایین آمدن خط دفاعی، فضای جلوی آن باز میشود. مهاجمان داخلی با زمان بیشتری در بین خطوط، شروع به دریافت توپ میکنند و به جای اینکه فوراً تحت فشار قرار گیرند، رو به جلو هستند. اگر فضای پشت خط قابل دسترسی شود، باید قاطعانه به آن حمله شود. اما حتی وقتی اینطور نیست، همین تهدید به تنهایی شکل بلوک را تغییر میدهد و شرایط را برای بازی ترکیبی بین خطوط بهبود میبخشد.
حمله به محوطه جریمه و مرحله دوم:
دفاع پایین ممکن است برای محافظت از محوطه جریمه طراحی شده باشد، اما همچنان میتوان با قرار دادن مداوم چندین بازیکن در محوطه جریمه، ایجاد محیطی آشفته برای مدافعان و افزایش احتمال گلزنی، آنها را شکست. وقتی توپ وارد یک سوم دفاعی میشود، مهاجمان و هافبکها باید با دویدنهای تهاجمی رو به جلو، خط دفاعی را بیش از حد تحت فشار قرار دهند. این اضافه بارها، دفاع را به طور قابل توجهی سختتر میکند. با چندین هدف برای ردیابی، مدافعان برای مهار مؤثر همه تلاش میکنند، که این امر احتمال اتصال با سانترها و کات بکها را افزایش میدهد.
آنچه در خارج از محوطه جریمه اتفاق میافتد نیز به همان اندازه مهم است. بازیکنانی که در اطراف لبه محوطه جریمه قرار دارند، مسئول گرفتن توپهای دوم، جمعآوری دفع توپ و شروع فوری حملات هستند. بسیاری از دفاعهای پایین نه با اقدام اول، بلکه با آنچه پس از آن اتفاق میافتد، شکسته میشوند.
تحمل فشار در طول زمان
در مقابل یک دفاع لو-بلاک، حملات انفرادی به ندرت به خودی خود سرنوشت بازی را رقم میزنند. سانترها دفع میشوند، شوتها دفع میشوند و ترکیبها از هم میپاشند. چیزی که تیمهایی را که در نهایت گل میزنند از تیمهایی که ناامید میشوند جدا میکند، توانایی آنها در حفظ فشار و تبدیل هر اقدام دفاعی به شروع حمله بعدی است. با نگه داشتن حریف در عمق، تیمهای تهاجمی اقدامات دفاعی مکرر را مجبور میکنند، خستگی جسمی و روحی را افزایش میدهند و به تدریج شرایطی را برای بروز اشتباهات ایجاد میکنند.
دفاع-استراحت، کنترل و از بین بردن دفاع:
فشار پایدار تنها در صورتی امکانپذیر است که تیم مهاجم بتواند از فرار حریف جلوگیری کند.
وقتی فواصل کوتاه و حملات به خوبی ساختار یافته باشند، دفاع استراحت به یک نتیجه طبیعی تبدیل میشود. مدافعان میانی میتوانند در موقعیتهای بالا قرار بگیرند، هافبکها میتوانند بلافاصله پرس متقابل انجام دهند و دفع توپها به سرعت بازیابی میشود. حریف در عمق گیر میکند و مجبور میشود بارها و بارها با فرصت کمی برای نفس کشیدن دفاع کند.
دفاع استراحت – توضیح تاکتیکهای فوتبال
با گذشت زمان، این فشار مداوم، عوارض خود را نشان میدهد. فاصلهها افزایش مییابد، واکنشها کند میشوند و تصمیمگیریها دقیقتر میشوند. حملاتی که در ابتدا به راحتی دفاع میشدند، بعداً مدیریت آنها دشوارتر میشود، نه به این دلیل که تیم مهاجم به طرز چشمگیری تغییر کرده است، بلکه به این دلیل که فشار هرگز متوقف نشده است.
وضوح، سرعت و تصمیمگیری جمعی
راههای مختلفی برای حمله به یک دفاع کم عمق وجود دارد – از طریق مرکز، از طریق جناحین، از طریق فضاهای نیمه و غیره – اما هیچ تیمی نمیتواند همه آنها را به طور همزمان و بدون ساختار مشخص تهدید کند. نکته کلیدی این است که تصمیم بگیرید تیم میخواهد به کدام فضاها دسترسی پیدا کند و ساختاری ایجاد کنید که آن فضاها را قابل دسترس کند.
گردش توپ هرگز به خودی خود هدف نیست. مالکیت توپ تنها زمانی ارزشمند میشود که هر بازیکن بفهمد چرا توپ حرکت میکند و قرار است چه واکنشی را برانگیزد. بدون این درک مشترک، گردش توپ منفعل میشود و حتی حملات خوب هم برتری خود را از دست میدهند.
سرعت مستقیماً در این امر نقش دارد. دفاع کم عمق با پیشبینیپذیری رشد میکند. گردش آهسته بیپایان به آنها اجازه میدهد.
استراحت؛ سرعت ثابت منجر به تصمیمات عجولانه میشود. تعادل در تغییر نهفته است – کند کردن بازی برای حرکت دادن بلوک، سپس شتاب دادن برای بهرهبرداری از لحظات بینظمی.
نتیجهگیری
شکستن یک دفاع پایین فقط یک راه حل نیست. این در مورد جمعآوری مزایا در طول زمان است: فواصل کوتاه، ساختار قوی، حرکت هوشمندانه، تهدیدهای عمقی معتبر، حملات به موقع به محوطه جریمه، تسلط بر توپ دوم، دفاع پایدار در حالت استراحت و یک ایده جمعی روشن از کجا و چگونه حمله کردن.
وقتی این اصول با هم کار میکنند، تیم مدافع مجبور میشود بارها و بارها حرکت کند، تصمیم بگیرد و واکنش نشان دهد. در نهایت، حتی منظمترین دفاع پایین هم تسلیم میشود – نه به دلیل یک اقدام واحد، بلکه به این دلیل که فشار هرگز پایان نمییابد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تاکتیک های فوتبال و کسب بینش از مربیان در بالاترین سطح، سایت های فوراستادی 4STUDY.IR و وبلاگ باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز را مطالعه کنید.
باشگاه و مدرسه فوتبال درفک البرز، به عنوان بهترین مدرسه فوتبال کرج تلاش دارد تا همگام با تمرینات بهترین آکادمی های فوتبال دنیا جلو رفته و استعدادهای بهتررا به فوتبال ملی و باشگاهی ایران معرفی کند. شما نیز می توانید عضو باشگاه درفک البرز شده و در مسیر حرفه ای شدن قدم بردارید.
پاسخ دهید
برای ارسال نظر باید وارد شوید.