عوامل موثر بر در دسترس بودن و عملکرد ورزشکاران نخبه در ورزش های تیمی و فوتبال

اوج عملکرد و موفقیت ورزشی اغلب نتیجه هم افزایی بین اجزای مختلف ورزشکار است: مهارت های فنی و تاکتیکی، مهارت ها و قابلیت های انرژی زیستی و عصبی-عضلانی، ویژگی های آنتروپومتریک، شناخت، احساسات، خلاقیت و شخصیت و البته سلامت.

با این حال، اهمیت نسبی این مولفه ها بین ورزش های فردی و تیمی متفاوت است. در حالی که برخی از ورزش های انفرادی نیاز به سطح بالایی از مهارت ها و توانایی های بیوانرژیک و عصبی-عضلانی دارند، عملکرد ورزش های تیمی ارتباط نزدیکی با مهارت های فنی و تاکتیکی دارد که می تواند ضعف در آمادگی جسمانی را جبران کند. بنابراین، به نظر می‌رسد که عملکرد موفق در ورزش‌های تیمی بیشتر به تعامل بین طیف گسترده‌ای از عوامل بستگی دارد تا به رشد حداکثری یک یا دو عامل در انزوا.

در دسترس بودن و در دسترس نبودن بازیکن:

عملکرد در ورزش های تیمی تحت تأثیر عوامل متعددی است. اینها به عنوان مثال، بیماری، مسافرت هوایی و اثرات آن قبل از مسابقه، آسیب دیدگی ها یا برنامه های سنگین مسابقات هستند. تعامل بین این عوامل، علاوه بر عملکرد، می تواند در دسترس بودن بازیکن نیز تأثیر بگذارد.

مفهوم در دسترس بودن بازیکن در ورزش های تیمی نخبه رایج است. بازیکنان موجود را می توان کسانی دانست که بدون مصدومیت یا محرومیت و آماده رقابت هستند.

بنابراین، در دسترس نبودن بازیکن حالتی تلقی می‌شود که شامل مصدومیت، محرومیت یا تعلیق یا دلایل دیگری است که بازیکن را از مسابقه خارج می‌کند.

در این زمینه، مقاله “تفسیری از عوامل مرتبط با در دسترس بودن بازیکن و تاثیر آن بر عملکرد در ورزش های تیمی نخبه” (Julio Calleja-González et al., 2023) منتشر شد که در اینجا ارائه می شود. هدف اصلی این مقاله ارائه مروری بر عوامل مرتبط با در دسترس بودن بازیکن و تأثیر آن بر عملکرد در ورزش های تیمی نخبه است. علاوه بر این، برخی از پیشنهادات و توصیه های عملی را برای مقابله با تغییرات مداوم در دسترس بودن بازیکن و نوسانات در عملکرد ارائه می دهد.

برنامه های شلوغ، عملکرد و در دسترس بودن بازیکن:

ورزشکاران در تیم های نخبه عموماً با برنامه های سنگین مسابقات مواجه می شوند. یعنی آنها مسابقات زیادی را در بازه های زمانی کوتاه انجام می دهند که می تواند بر عملکرد و رفاه بازیکنان تأثیر بگذارد. برای مدیریت این بار، مربیان می‌توانند تیم‌هایی را با تعداد بیشتری از بازیکنان برای مقابله با این توزیع مسابقات ایجاد کنند. علاوه بر این، درک ریتم بازیکنان می‌تواند ابزار ارزشمندی برای مربیان و کادر فنی در توسعه استراتژی‌ها در طول شلوغ‌ترین مراحل مسابقات باشد، بنابراین تصمیم‌گیری برای بهینه‌سازی عملکرد تیم را تسهیل می‌کند. برخی از دلایل پشت چرخش صحیح بازیکنان می تواند به حداقل رساندن خستگی یا جایگزینی بازیکنان آسیب دیده یا کم کار باشد.

چگونه آسیب ها بر عملکرد و در دسترس بودن بازیکنان تأثیر می گذارد:

آسیب احتمالاً مهمترین عاملی است که می تواند در آمادگی ورزشکار برای شرکت در یک مسابقه اختلال ایجاد کند. علت آسیب چند عاملی است و به عوامل درونی و بیرونی بستگی دارد. به عنوان مثال، در فوتبال مشاهده شده است که تیم‌هایی که ارتباط خوبی بین کادر پزشکی و مربی نشان می‌دهند، در مقایسه با تیم‌هایی که ارتباطات ضعیفی دارند، آسیب‌های کمتری را گزارش می‌کنند و بازیکنان بیشتری در دسترس هستند.

توقف در طول فصل، که ممکن است با مصدومیت و در دسترس بودن بازیکن همراه باشد، همچنین می تواند چالش های جدیدی را در مدیریت بارهای تمرینی مناسب و بازگشت به تمرین و مسابقات ایجاد کند.

مسابقات بین المللی مانند جام جهانی فوتبال 2022 قطر نیز چالشی برای مربیان و اعضای تیم پزشکی باشگاه های مختلف است. در این مورد خاص، تیم‌های فوتبال اروپایی بدون تعطیلات زمستانی (باشگاه‌های انگلیسی) در مقایسه با سایر باشگاه‌های اروپایی که تعطیلات خود را برنامه‌ریزی کرده بودند، پس از آن زمان از سال، میزان بیشتری از آسیب‌های جدی داشتند.

در هر صورت، مربیان ورزش های تیمی باید هر چه زودتر بازیکنان خسته ای را که در طول مسابقه عملکرد ضعیفی دارند، شناسایی کنند تا آنها را جایگزین کرده یا عملکرد بازی خود را تطبیق دهند.

کاربردهای عملی برای افزایش در دسترس بودن بازیکن:

با توجه به نگرانی هایی که در بالا ذکر شد، به نظر می رسد در دسترس بودن بازیکن بر عملکرد در ورزش های تیمی نخبه تأثیر می گذارد. بنابراین، پیشنهادات و توصیه‌های عملی زیر باید در طول آماده‌سازی ورزشی طولانی‌مدت با هدف افزایش در دسترس بودن بازیکنان در نظر گرفته شود:

1. تعدیل مداوم در برنامه های آموزشی

برخی از پیشنهادات که می تواند در دسترس بودن بازیکنان در طول جلسات تمرینی و مسابقات را افزایش دهد به شرح زیر است:

ادغام مولفه های زیر: بازیکن، هم تیمی ها، حریفان و زمان فصل، به منظور دستیابی به یک وضعیت همگن از آمادگی جسمانی در تیم.
شناسایی روش‌های آموزشی که به بازیکنان کمک می‌کند به گزینه‌های فرضی (اما نزدیک به واقعیت) دست یابند.

چالش‌ها و تمرین‌هایی که عوامل روانی عاطفی را تقویت می‌کنند و یکنواختی تمرین را کاهش می‌دهند، متفاوت کنید.
تمرین انفرادی در امکانات خصوصی، بدون کادر مربیگری تیم را در نظر بگیرید.

2. نظارت بر حجم کار

نظارت بر حجم کار باید به شرح زیر انجام شود:

ایجاد، پیاده سازی یک سیستم شخصی برای نظارت روزانه بر تناسب اندام، حجم کاری و وضعیت رفاه بازیکن.
روش های کمی را با ارزیابی های کیفی تکمیل کنید.
هنگام برقراری ارتباط، اطلاعات را ساده کنید.

3. استراتژی های بازیابی

تیم ها باید تلاش خود را برای بهبود تعادل بازیابی و استرس بازیکن اختصاص داده و متمرکز کنند. تقویت فرآیندهای ریکاوری پس از تمرین و مسابقه، یک نکته کلیدی برای افزایش در دسترس بودن بازیکن است. بنابراین، برخی از پیشنهاداتی که می تواند به بازیکنان کمک کند تا بتوانند تمرین کنند و رقابت کنند عبارتند از:

بار بهینه را در طول جلسات تمرین تجویز کنید.
از پروتکل های فردی بر اساس ویژگی های بازیکنان، سابقه آسیب دیدگی و ترجیحات استفاده کنید.
به بازیکنان آموزش دهید تا مسئولیت بهبودی خود را بر عهده بگیرند.
برای مدیریت بازیابی، توصیه‌ها و ابزارهایی (مثلاً غوطه‌وری در آب) در اختیار بازیکنان قرار دهید.

4. چرخش تیم

چرخش تیم نیز یک نکته کلیدی در مقابله با نیازهای بالای تمرینات و مسابقات است. از منظر عملی، پیشنهادات زیر باید در نظر گرفته شود:

معیارهای روشنی برای پیشنهاد چرخش بازیکنان (احتمالا قبل و نه در طول مسابقات) داشته باشید.
از بازیکنان تیم های فرعی برای مسابقات بالقوه برنده استفاده کنید.

5. خستگی مرتبط با سفر

راهبردهای عملی زیر باید با هدف کاهش انباشت خستگی سفر در نظر گرفته شود:

در صورت امکان با پروازهای چارتر خصوصی سفر کنید.
از سفر بازیکنانی که در مسابقه شرکت نخواهند کرد اجتناب کنید.
سفرهای بین المللی را برای بازیکنان مصدوم به حداقل برسانید.

6. ورود مجدد به روتین ورزش

بازگرداندن ناکافی پیامدهایی بر سلامت و عملکرد بازیکن، تیم و سازمان تمرینی دارد. بنابراین، نکات کلیدی زیر باید در نظر گرفته شود:

ایجاد، اجرا و نظارت بر برنامه های آموزشی پیشگیرانه و اصلاحی شخصی شده برای محافظت و بهبود سلامت حرکتی بازیکنان

بهبود روند پیشگیری و ارتباط بین بازیکنان، مربیان، مربیان بدنی و کادر پزشکی، برای جلوگیری از اختلافات احتمالی بین بازیکنان و مربیان در مورد بازگشت به تصمیمات معمول ورزشی.

7. ارتباطات

کیفیت ارتباطات نیز باید بهبود یابد تا دسترسی بازیکنان افزایش یابد. برخی از توصیه های عملی عبارتند از:

از ارتباطات به خوبی توسعه یافته با قوانین، نقش ها و مسئولیت های مشخص شده اطمینان حاصل کنید.
ارتباط خوبی با بازیکنان برقرار کنید.
رهبری مربیگری موثر را اتخاذ کنید.

یافته ها و پیشنهادات کلیدی:

در دسترس بودن بازیکن، که به عنوان حفظ بازیکنان بدون آسیب و آماده برای شرکت در مسابقات تعریف می شود، در ورزش های تیمی نخبه بسیار مهم است زیرا با عملکرد و موفقیت مرتبط است. در واقع، آمادگی هر بازیکن ممکن است مهمتر از سطح اوج عملکرد فردی او باشد. علاوه بر این، تاکید بر نیاز به حفظ سلامت و رفاه بازیکنان حرفه‌ای در مواقعی که با تعداد زیادی مسابقات با برنامه‌های بسیار سخت مواجه می‌شوند، ضروری است. بنابراین، تلاش مربیان، مربیان بدنساز، مدیران و کادر پزشکی (پزشکان و فیزیوتراپیست‌ها) باید بر استراتژی‌هایی برای بهینه‌سازی در دسترس بودن بازیکنان و در عین حال به حداقل رساندن عواملی مانند خستگی متمرکز شود.